علائم، خطرات، و گزینه‌های درمانی
تاریخ انتشار: ۸ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۲۱۸۲۶۸
سندرم استفراغ دوره‌ای (CVS) یک اختلال عملکردی دستگاه گوارش است. این بدان معناست که در بین نحوه تعامل مغز و روده مشکلی وجود دارد. در واقع موردی در ترجمه بین دستگاه گوارش و سیستم عصبی گم می‌شود.
برخی از نمونه‌های دیگر از اختلالات عملکردی دستگاه گوارش عبارتند از: سندرم روده تحریک پذیر (IBS) و یبوست عملکردی.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
از آنجایی که استفراغ نشانه یک علت زمینه‌ای است نه یک بیماری، تشخیص و درمان می‌تواند دشوار باشد.
استفراغ دوره‌ای چه احساسی دارد؟افراد مبتلا به CVS دوره‌های ناگهانی و مکرر تهوع و استفراغ شدید را تجربه خواهند کرد. گاهی اوقات این اپیزود‌ها فقط چند ساعت و گاهی اوقات چند روز طول می‌کشد. چیزی که در مورد CVS متمایز است این است که استفراغ با دوره‌های تندرستی و تسکین قطع می‌شود.
اغلب، اپیزود‌ها از نظر مدت و شدت مشابه هستند. این بدان معنی است که استفراغ تقریباً در همان ساعت از روز شروع می‌شود، تقریباً به همان زمان ادامه می‌یابد و با علائم مشابه همراه است.
تشخیص سندرم استفراغ دورهایهمانطور که قبلا ذکر شد، تشخیص CVS دشوار است، زیرا استفراغ یک علامت است که توسط بسیاری از بیماری‌های مختلف ایجاد می‌شود. ثانیاً اختلال استفراغ دوره‌ای علت قطعی ندارد. در گذشته تصور می‌شد که در درجه اول بیماری کودکان است. با این حال، افزایش اخیر تشخیص‌ها در بزرگسالان خلاف آن را ثابت کرده است.
اگرچه CVS همه گروه‌های سنی را تحت تاثیر قرار می‌دهد، علائم این سندرم معمولا بین ۳ تا ۷ سالگی شروع می‌شود. جالب توجه است که CVS بیشتر در جامعه قفقازی مشاهده می‌شود و از هر ۱۰ تشخیص، ۶ مورد آن افراد از قومیت قفقازی است.
علائم سندرم استفراغ دورهایتشخیص CVS توسط یک متخصص پزشکی انجام می‌شود. با این حال، برخی از علائم که باید به آنها توجه داشت عبارتند از:
سه یا چند دوره استفراغ مشابه بدون علت شناخته شده
اپیزود‌های استفراغ که با فواصل تندرستی قطع می‌شوند
تهوع و تعریق شدید قبل از دوره‌های استفراغ
درد شکم
اسهال
حساسیت به نور
سردرد
افراد مبتلا به CVS ممکن است موارد را نیز داشته باشند
برخی از شرایط رایج وجود دارد که افراد مبتلا به CVS نیز دارند:اضطراب
گاستروپارزیس
اختلال سیستم عصبی خودمختار
فشار خون بالا
اختلال رفلاکس معده به مری (GERD)
سندرم روده تحریک پذیر (IBS)
نه تنها قومیت یک عامل خطر است، بلکه برخی از سابقه پزشکی یا خانوادگی گذشته، همراه با سایر عوارض سلامتی، ممکن است عوامل مستعد کننده‌ای باشند که احتمال ابتلا به CVS را افزایش می‌دهند.
افرادی که در معرض خطر CVS هستند اغلب موارد زیر را در تاریخچه پزشکی خود دارند:
سابقه شخصی یا خانوادگی میگرن
مصرف ماری جوانا
ابتلا به بیماری حرکت
از آنجایی که علت CVS مشخص نشده است، درمان مشکل است. با این حال، تغییرات سبک زندگی و مداخلات پیشگیری اولین مواردی است که باید مورد توجه قرار گیرد. نگه داشتن دفترچه‌ای از احساسات، غذا‌ها و شرایطی که قبل از اپیزود‌ها وجود دارد نه تنها برای شما بلکه برای کمک به اطلاع رسانی به پزشک شما نیز مهم است.
ممکن است توجه به زمان شروع و پایان استفراغ، مدت زمان دوره استفراغ و فواصل سلامتی و تأثیر CVS بر کیفیت زندگی شما مهم باشد.
در بسیاری از موارد، ثابت شده است که داروهای ضد تهوع یا درمان میگرن کمک بزرگی در بازگرداندن کیفیت زندگی هستند.
آیا CVS هرگز از بین می‌رود؟با تغییر سبک زندگی، CVS می‌تواند از بین برود. با این حال، از آنجایی که علت استفراغ دوره‌ای به طور کامل شناخته نشده است، این سندرم می‌تواند مادام العمر نیز ادامه داشته باشد. اگرچه استفراغ یک اتفاق ناخوشایند است، استفراغ به خودی خود معمولاً نگران کننده نیست. با CVS، کیفیت زندگی از اهمیت اولیه برخوردار است. با رنج کار، مدرسه و زندگی خانگی، رهایی از استفراغ از اهمیت بالایی برخوردار است. در مورد تغییرات سبک زندگی که می‌تواند به کاهش CVS کمک کند، با پزشک خود صحبت کنید.
عوارض استفراغ دورهایپیشگیری از کم آبی در اواسط دوره استفراغ از اهمیت اولیه برخوردار است. اگرچه مصرف آب کافی در طول دوره استفراغ حیاتی است، اما در پیشگیری از کم آبی نیز حیاتی است. مصرف مایعات اضافی به جلوگیری از عدم تعادل در بدن کمک می‌کند.
نوشیدنی‌های الکترولیتی، آب نارگیل یا آب سالم گزینه‌های خوبی هستند. از نوشیدنی‌های کافئین دار خودداری کنید، زیرا باعث افزایش از دست دادن مایعات می‌شوند.
با برگشت مداوم محتویات معده و اسید معده، افراد مبتلا به CVS ممکن است ازوفاژیت را نیز تجربه کنند. ازوفاژیت التهاب مری است. ممکن است گلوی شما متورم، درد و تحریک شده باشد. این وضعیت می‌تواند کمبود مایعات را تشدید کند.
در نهایت، با استفراغ بیش از حد، بزاق قادر به خنثی کردن کافی اسید‌های معده نیست. این امر باعث PH پایین در دهان می‌شود و دندان‌ها در معرض خطر فرسایش مینای دندان قرار می‌گیرند. از آنجایی که استفراغ مداوم باعث نرم شدن مینای دندان و افزایش فرسایش دندان می‌شود، پس از استفراغ به جای مسواک زدن، آن را بشویید.
چه زمانی با پزشک خود تماس بگیریداز دست دادن بیش از حد مایعات مهمترین چیزی است که باید با CVS نظارت کرد. استفراغ می‌تواند به سرعت منجر به کم آبی بدن و بستری شدن در بیمارستان شود. کم آبی سطح پایین آب در بدن است. از آنجایی که تمام سلول‌های بدن برای بقا به آب وابسته هستند، سطوح پایین آب می‌تواند پیامد‌های مخربی داشته باشد.
منبع: سلامت نیوز
منبع: فرارو
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۲۱۸۲۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۷ عاملی که که علائم بیماری پارکینسون را بدتر می‌کنند
ایتنا - بیماری پارکینسون وضعیتی است که منجر به مشکلاتی در حرکت، خواب، سلامت روان و غیره می‌شود. هیچ درمان کاملی تا کنون برای آن ابداع نشده است، اما داروها و درمان‌هایی برای کاهش علائم آن مانند لرزش، مشکل در صحبت کردن و انقباضات دردناک عضلانی وجود دارد.
بیماری پارکینسون چیست؟
این بیماری یکی از شایع‌ترین اختلالات سیستم عصبی به حساب می‌آید که نخستین بار از سوی دانشمند بریتانیایی دکتر جیمز پارکینسون در سال ۱۸۱۷ میلادی توصیف شد و نام وی بر روی این بیماری قرار گرفت.
در پارکینسون، که یک بیماری پیشرونده مزمن است، افراد مبتلا به لرزش در اندام‌ها و کندی حرکت می‌شوند. در ادامه روند بیماری مبتلایان ممکن است دچار اختلالات حافظه و تغییر رفتاری شوند. این در شرایطی است که مشکلات روان از جمله استرس و افسردگی نیز در مبتلایان بسیار شایع است و حدود یک سوم این افراد با دیابت دست و پنجه نرم می‌کنند.
دکتر آدیتیا گوپتا، جراح مغز و اعصاب، در این باره می‌گوید: «این بیماری زمانی رخ می‌دهد که سلول‌های عصبی در مغز، به ویژه در بخش ‘توده سیاه’ به تدریج از کار می‌افتند یا می‌میرند. این سلول‌ها دوپامین تولید می‌کنند که یک انتقال‌دهنده عصبی ضروری برای هماهنگی حرکات بدن است. با کاهش سطح دوپامین، افراد مبتلا به پارکینسون دچار لرزش، سفتی، کندی حرکت و اختلال در تعادل و هماهنگی اجزای بدن می‌شوند.»
علت دقیق بیماری پارکینسون هنوز به طور کامل شناخته نشده است، اما اعتقاد بر این است که عامل ژنتیکی می‌تواند در ابتلا به آن نقش داشته باشد.
سن یک عامل خطر مهم در پیدایش این بیماری است. پارکینسون عموما برای سنین پس از ۶۰ سال مشاهده می‌شود اما بر اساس آمارها حدود ۵ تا ۱۰ درصد افراد حتی پیش از ۵۰ سالگی هم به این بیماری مبتلا می‌شوند. در اروپا تخمین زده می‌شود بین ۱ تا ۲ درصد از افراد بالای ۶۵ سال مبتلا به بیماری پارکینسون باشند.
علائم بیماری پارکینسون چیست؟
علائم بیماری پارکینسون می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد اما معمولا شامل مواردی نظیر لرزش به خصوص در دست‌ها، بازوها یا پاها، سفتی یا به اصطلاح چوب‌شدگی عضلات، کندی نابهنجار حرکت ماهیچه‌ها یا کندی حرکت، بی‌ثباتی وضعیتی که منجر به مشکلات در حفظ تعادل می‌شود، تغییر در گفتار، نوشتار یا حالت چهره است.
علاوه بر اینها علائم اختلال در روان فرد نیز نظیر افسردگی، اضطراب و اختلالات خواب می‌توانند از جمله اختلالات در خواب باشند.
چه چیزی می‌تواند علائم بیماری پارکینسون را بدتر کند؟
در صورت ابتلا به پارکینسون، مواردی وجود دارند که می‌توانند این بیماری را بدتر کنند. این عوامل عبارتند از:
۱. استرس: واکنش طبیعی بدن به استرس شامل افزایش تنش عضلانی و بالا رفتن ضربان قلب است که می‌تواند باعث تشدید لرزش و سفتی عضلات در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون شود.
تکنیک‌های مدیریت استرس مانند تمرکز حواس، مدیتیشن و تمرین‌های تمدد اعصاب می‌توانند با تقویت و آرام کردن سیستم عصبی به کاهش این اثرات کمک کنند.
۲. کم‌خوابی: خواب ناکافی یا بی‌کیفیت، ریتم طبیعی بدن را مختل می‌کند و منجر به افزایش خستگی و بدتر شدن علائم حرکتی در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون می‌شود. فراهم کردن زمینه خواب خوب و رسیدگی به اختلالات خواب با کمک پزشک برای مدیریت علائم پارکینسون بسیار مهم است.
۳. بیماری یا عفونت: هر گونه بیماری یا عفونت می‌تواند استرس بیشتری را بر بدن وارد کند و منجر به بدتر شدن موقت علائم پارکینسون شود. برای افراد مبتلا به بیماری پارکینسون مهم است که به سرعت به هر گونه بیماری یا عفونت رسیدگی کنند و مراقب حفظ سلامت کلی خود باشند.
۴. زمان یا دوز دارو: زمان و دوز مناسب داروها برای مدیریت موثر علائم پارکینسون ضروری است. اگر داروها طبق دستور مصرف نشوند، در کنترل علائم ممکن است نوسان رخ دهد.
۵. تغذیه نامناسب: سوءتغذیه یا کم‌آبی می تواند بر جذب دارو و سلامت کلی تأثیر بگذارد و به طور بالقوه علائم پارکینسون را بدتر کند. حفظ یک رژیم غذایی متعادل متشکل از غذاهای مغذی می‌تواند موثر باشد و اثربخشی داروهای پارکینسون را افزایش دهد.
۶. عدم تحرک: فقدان فعالیت بدنی می‌تواند به سفتی و ضعف عضلانی و بدتر شدن علائم حرکتی کمک کند. این در حالی است که ورزش منظم و حرکات کششی می‌تواند به بهبود تحرک، تعادل و عملکرد کلی بدن کمک کند. ترشح اندورفین در نتیجه ورزش نیز می‌تواند به کاهش علائم افسردگی و اضطراب یاری برساند.
۷. داروهای خاص: برخی داروهای خاص مانند داروهای ضد روان‌پریشی، ضد تهوع و ضد افسردگی می‌توانند با سطح دوپامین تداخل کرده یا علائم حرکتی را تشدید کنند.
علائم پارکینسون چگونه مدیریت می‌شوند؟
مدیریت علائم پارکینسون معمولاً شامل ترکیبی از داروها، فیزیوتراپی، گفتار درمانی و اصلاح سبک زندگی است.
داروها با افزایش سطح دوپامین در مغز یا تقلید اثرات آن، علائم حرکتی را کم می‌کنند. فیزیوتراپی و برنامه‌های ورزشی از طرف دیگر می‌توانند تحرک، انعطاف‌پذیری و تعادل را بهبود بخشند.
همزمان گفتار درمانی می‌تواند در برخورد با مشکلات گفتار و بلع کمک کند. گروه‌های حمایتی و مشاوره نیز می‌توانند توصیه‌های عملی برای مقابله با چالش‌های زندگی با پارکینسون ارائه دهند.
کارشناسان می‌گویند برای تنظیم برنامه‌های درمانی و رسیدگی به هرگونه علائم یا عوارض مرتبط با بیماری پارکینسون، نظارت منظم توسط پزشک ضروری است.
تیراندازی، مراسم عروسی در ونایی بروجرد را به عزا تبدیل کرد